Dylan i jego czasy. Tom pokonferencyjny Muzeum Literatury

Książka „Dylan i jego czasy” inauguruje naszą nową serię wydawniczą „Tom pokonferencyjny Muzeum Literatury”.

Pamiętamy jeszcze liczne głosy oburzenia, gdy Komisja Sztokholmska ogłosiła swój werdykt dotyczący literackiej Nagrody Nobla w 2016 roku dla Dylana. To znaczący, choć nie jedyny powód, dla którego w maju 2018 roku we współpracy z Instytutem Polonistyki Stosowanej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytutem Polonistyki i Logopedii Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego zorganizowaliśmy konferencję poświęconą nobliście.

Wieloaspektowa, niezwykle bogata twórczość Dylana interesuje literaturoznawców, kulturoznawców, socjologów, teoretyków kultury, muzykologów i tłumaczy. W Muzeum Literatury spotkali się ludzie, którym Bob Dylan jest faktycznie bliski, którzy doskonale znają jego twórczość, zarówno muzyczną, jak i literacką, a nawet plastyczną. Ukazanie różnych wymiarów (często nieznanych) artystycznej aktywności noblisty – to jedno z zadań tomu „Dylan i jego czasy”. Drugie – to wprowadzenie artysty do dyskursu i środowiska naukowego, dlatego tematyka tekstów jest bardzo różnorodna.

Filip Łobodziński zastanawia się, czy przekład utworów Dylana na język polski jest w ogóle możliwy. Jarosław Klejnocki szuka inspiracji dylanowskich w wierszu Marcina Świetlickiego. Wojciech Józef Burszta przedstawia pieśniarza jako „Wicked Messenger” będącego trochę w środku teatru świata i trochę na jego uboczu. Ryszard Koziołek próbuje znaleźć przyczyny „głośnej nieobecności” Dylana po werdykcie Komitetu Noblowskiego. Adama Poprawę najbardziej interesuje Dylan i „inny kwintet” złożony z Miłosza, Barańczaka, Podsiadły i Kaczmarskiego, ich wzajemne powiązania i role literackie. Krzysztof Gajda tropi ważne przypadki obecności Boba Dylana w polskich tłumaczeniach. Anna Rudek-Śmiechowska odkrywa mało znane oblicze muzyka – to szkicujący rzeczywistość artysta-plastyk. Podobno każda rozmowa z Dylanem to „metafizyczny mecz sparingowy”, dlatego Michał Friedrich szuka w twórczości pieśniarza spraw ostatecznych i relacji z Bogiem. „Polityczność czy antypolityczność Boba Dylana” – zastanawia się Mirosław Pęczak. A Daniel Wyszogrodzki stwierdza, że „Dylan to tajemnica. Nieustanna autokreacja i towarzysząca jej dekonstrukcja”. Bo – jak konkluduje Jerzy Jarniewicz „Dylan był i jest do tej pory artystą najbardziej kontrkulturowym”. Unosi się nad nim – zdaniem Michała Zdunika – niepokojące widmo melancholii. Maciej Nowak przemierza amerykańskie drogi, poszukując korzeni muzyki Dylana. Zaś Andrzej Kotliński przeprowadza „prywatne dochodzenie w PRL” i snuje bardzo osobistą opowieść o czasach Dylana i swoich.

Spomiędzy zdań słychać piosenki Dylana. Autorzy esejów je doskonale znają i zarażają swoją pasją. Zapraszamy więc do lektury książki i słuchania Dylana. Zawsze!