Jerzy Giedroyc, August Zamoyski, Hélène Zamoyska. Listy 1956–1970

Tom zawiera korespondencję między Jerzym Giedroyciem a Augustem Zamoyskim i Hélène Zamoyską z lat 1956–1970 oraz pisma autobiograficzne i teoretyczne Augusta Zamoyskiego dotyczące sztuki polskiej i europejskiej z lat 1918–1939 (formizmu, awangardy artystycznej, środowiska artystów w Paryżu w pierwszej połowie XX wieku), a także estetyki modernizmu, filozofii sztuki oraz rzeźby i technik rzeźbiarskich. W tomie opublikowane zostały również: artykuł Zamoyskiego O „Nienasyceniu” Witkacego, jego odpowiedź na ankietę „Kultury” z 1962 roku oraz list Józefa Czapskiego do Augusta Zamoyskiego z 25 kwietnia 1949 roku. Ważnym wątkiem korespondencji jest publikacja książek dwóch pisarzy rosyjskich Andrieja Siniawskiego i Julija Daniela w „Kulturze” poza cenzurą sowiecką. Występowali oni na Zachodzie pod pseudonimami Abram Terc i Nikołaj Arżak. Giedroyc i Zamoyska pomagali im także po ich aresztowaniu i skazaniu na pobyt w obozie pracy.

Hélène Zamoyska, Jerzy Giedroyc, August Zamoyski – wszyscy troje przekraczali ramy przypisane rolom, jakie wybrali: wykładowczyni akademickiej, emigracyjnego działacza politycznego i artysty rzeźbiarza. Wszystkich troje cechowało poczucie misji, odrzucali rutynę, schemat, pokorę. Zamoyski nie ustawał w poszukiwaniach własnego języka artystycznego i uniwersalnej formuły Sztuki, zawsze pisanej wielką literą. Giedroyc nigdy nie zaakceptował ograniczeń, jakie narzucał system pojałtański, w którym niewola połowy Europejczyków wydawała się zagwarantowana aż do dnia Sądu Ostatecznego. Byli niespokojnymi duchami o ogromnej sile inspirującej. Redaktor i Rzeźbiarz wraz z „Mystérieuse Madame Hélène” zachęcają nas do rewolty, do zmiany oblicza świata, do zmiany, którą każdy powinien zacząć od siebie.

Agnieszka Papieska, Andrzej Stanisław Kowalczyk, Portret potrójny (fragment wstępu)