Maria Dąbrowska Stanisław Stempowski. Listy. Tom I 1924- 1930

Edycja korespondencji Maria Dąbrowska, Stanisław Stempowski, Listy 1924-1952 liczy ponad 1050 listów i kart pocztowych, które przechowywane są w Muzeum Literatury oraz w Gabinecie Rękopisów BUW.
Maria Dąbrowska i Stanisław Stempowski zaczęli do siebie pisać, zanim się spotkali. Pierwsze, grzecznościowe listy wysyłali sobie jeszcze za życia męża Marii – Mariana. Stempowski utrzymywał bliskie kontakty z Dąbrowskim, z którym znali się z jednej z wolnomularskich lóż polskich, pozyskani do masonerii przez brata Mariana, Józefa Dąbrowskiego. Korespondencja ta dawała obojgu wiele satysfakcji – początkująca pisarka znalazła w Stempowskim partnera wymiany zdań o literaturze, znakomicie zorientowanego także w najnowszych publikacjach prasy literackiej i społecznej. Był pierwszym czytelnikiem i recenzentem jej prac, oceniając je z perspektywy swojej rozległej erudycji i literackiego smaku. W korespondencji odnajdujemy relacje z lektur, bogato okraszone licznymi cytatami fragmentów ważnych dla Dąbrowskiej i Stempowskiego.
Dąbrowska obdarzyła wkrótce miłością Stempowskiego, który od lat żył w separacji z żoną. W 1927 roku zamieszkali razem (w mieszkaniu na Polnej, gdzie dziś mieści się Muzeum Marii Dąbrowskiej, oddział Muzeum Literatury). Nigdy się nie pobrali. Dla obojga los okazał się łaskawy, pozwalając spotkać się na trudnym dla każdego z nich etapie życia. Ona – zdruzgotana niedawnymi przeżyciami, on – bezdomny tułacz, szukający swego miejsca w Warszawie po tym, jak na skutek rewolucji w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku musiał uchodzić ze swego majątku w Winikowcach na Podolu.
Ten zespół listów ma charakter przede wszystkim bardzo osobisty – to świadectwo najpierw przyjaźni, potem miłości i przywiązania, a nade wszystko niezwykłej więzi intelektualnej, łączącej dwie wybitne osobowości twórcze.